我们去香港[9] พวกเราไปฮ่องกง [9]

เข้าที่พัก
คำศัพท์ที่เกี่ยวข้อง
入住酒店 [rùzhù jiǔdiàn] ยู่จู้จิ่วเตี้ยน: เช็คอิน
退房 [tuì fáng] ทุ่ยฝัง: เช็คเอ้าท์
钥匙卡 [yàoshi kǎ] เย่าซือข่า: คีย์การ์ด
押金 [yājīn] ยาจิน: เงิน Deposit

รถแล่นอยู่บนสะพานแขวน

รถบัสสาย A21 ใช้เวลาวิ่งเข้าเมืองประมาณ 45 นาที ระหว่างทางที่รถแล่นผ่าน ทำให้เด็กๆ พากันตื่นตาตื่นใจ เปิดโลกทัศน์ได้กว้างขึ้นกับสภาพภูมิประเทศของฮ่องกงที่ไม่คุ้นตา เช่น ถนนกว้างๆ ท้องทะเลไกลลิบๆ สะพานแขวนสูงๆ เรือบรรทุกสินค้าลำโตๆ ตู้คอนเทนเนอร์จำนวนมากมายมหาศาลริมอ่าว รถไฟใต้ดินที่วิ่งสวนทาง รถบัสสองชั้น ที่บ้านเราไม่มีให้เห็นหรอกนะ

 เรือบรรทุกสินค้าเต็มไปหมด

ตึกรามบ้านช่องริมทะเล

 รถเมล์สองชั้น ที่เด็กๆ ใฝ่ฝันอยากจะนั่ง

ตึกรามบ้านช่องสูงๆ ลักษณะเป็นเหมือนโพรงนกนะครับ ดูแล้วน่าอึดอัด พอรถวิ่งเข้าสู่ย่านชุมชนมากขึ้น ก็จะปรากฏห้างร้านมากมายขึ้น ตึกเก่าๆ โทรมๆ กับราวไม้แขวนเสื้อผ้าห้อยต่องแต่งออกมาริมหน้าต่าง ผู้คนที่เดินขวักไขว่เต็มถนน ดูแล้วน่าเวียนหัว แต่มันคือ ความแปลกใหม่ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน 

เมื่อรถบัสแล่นมาถึงจุดจอดที่ 13 พวกเราก็พากันเดินลงจากชั้นบนของรถเพื่อหยิบกระเป๋าเดินทาง เตรียมตัวลงจากรถที่จุดจอดรถที่ 14 คือย่าน จิมซาจุ่ย หัวถนนนาธาน ซึ่งเป็นถนนสายหลักสำคัญสายหนึ่งของเกาลูน 

เมื่อลงรถแล้ว ให้เดินย้อนลงไปอีกประมาณ 10 กว่าเมตร ก็ถึงอาคาร “Chungking Mansion” พวกเราพากันหาลิฟท์ขึ้นตึก ลิฟท์ของตึกนี้จะแยกเป็นโซน ที่พักของพวกเราชื่อ “Woodstock Hostel” ตั้งอยู่ชั้น 16 โซน A พวกเราก็เลยต้องมาเข้าแถวรอลิฟท์ตัวที่เขียนว่า Zone A ง่ายมากค่ะ เดินขึ้นตึกไป เห็นแถวยาวๆ นั่นแหล่ะค่ะ คือลิฟท์ตัวแรกของตึก ไปยังที่พักของพวกเราเลย ตึก Chungking Mansion นี้ชั้นล่างเต็มไปด้วยร้านแลกเงิน และผู้ประกอบการร้านอาหารที่เป็นอาหาร ฮาลาล เสียเป็นส่วนมาก ดังนั้น พวกเราจึงได้รับความรำคาญจากบรรดาแขกตัวดำๆ ไม่รู้ว่าชาติไหนเป็นชาติไหน ที่พากันมาเชียร์ที่พักบ้าง เชียร์ทัวร์ เชียร์รถแท็กซี่ให้กับพวกเราบ้าง แล้วพ่อเจ้าประคุณทั้งหลายก็พากันยืนเกะกะขวางทางขึ้นลงตึกกันมากพอสมควรทีเดียว เฮ่อ...การจองที่พักก็สำคัญนะคะ เพราะเราจองผ่านทางอินเตอร์เน็ต เราเห็นแต่รูปห้องพักเท่านั้น เราไม่ได้เห็นสภาพแวดล้อมของที่พัก ชั้นบนชั้นล่างเป็นยังไง เพราะเราดูแค่ว่ามันใกล้ย่านเดินทาง ราคาถูก ห้องสะอาด แล้วก็สะดวกดี  ก็เท่านี้อ่ะนะ ใครจะรู้คะว่า พวกเราจะมาเจอสภาพแบบนี้ได้

ด้านหน้าอาคาร Chungking Mansion

วันแรกเจอแบบนี้เข้า เด็กๆ ออกอาการหัวเสีย เวียนหัวตาลายกับผู้คน เหม็นกลิ่นไอที่ไม่พึงประสงค์ต่างๆ นานา จากสภาพแวดล้อมที่ไม่ค่อยดี ได้แต่ปลอบใจว่า นี่แหล่ะชีวิต นี่แหล่ะคือโลกภายนอก มันไม่ได้สวยหรูไปหมดหรอกนะ คนเราต้องเจออะไรอีกเยอะ นี่แค่เบาะๆ ค่ะลูกขา

ลิฟท์ขึ้นตึกมีอยู่สองตัว ฝั่งเลขคู่กับเลขคี่ แต่พระเจ้า...ตอนนี้มันพังไปหนึ่งตัวคือเลขคู่ ที่พักของพวกเราอยู่ชั้นที่ 16 พวกเราเลยต้องโดยสารลิฟท์ฝั่งเลขคี่ไปยังชั้นที่ 15 แล้วเดินเท้าต่อขึ้นไปอีกชั้นหนึ่ง 
เมื่อถึงชั้นที่ 16 ด้านหน้าที่เห็นคือ เคาว์เตอร์เช็คอินของห้องพัก เรามองไม่เห็นป้าย Woodstock Hostel เห็นแต่ชื่ออื่น และชื่ออื่นๆ มองไปมองมาอย่างละเอียด จึงเห็นว่า มันเขียนไว้ตัวเล็กนิดเดียวตรงเคาว์เตอร์ หลังจากส่งเสียงด้วยภาษาอังกฤษว่า “Woodstock Hostel?” ก็ได้ความมึนงงมากขึ้น เพราะเจ้าหน้าที่เหล่านี้ เป็นแขกโพกหัว ห่มส่าหรีกันมาเชียว พากันเซย์ Yes! กลับมา....เราเข้าใจว่ามาฮ่องกง ใยมีแต่แขก ใยเจ้าหน้าที่ไม่ใช่จีนฮ่องกง 

 สภาพภายในห้องพัก สะอาดแต่ แคบเสียยิ่งกว่าแคบ

Can we check-in now? เพราะเหลือบมองดูนาฬิกา เพิ่งจะสิบโมงกว่าๆ มันยังไม่ใช่เวลา 14.00 น. ตามกฎระเบียบเวลาเช็คอินโรงแรม คำตอบกลับมาว่า Yes! อีกรอบ ดีใจค่ะ เข้าใจแล้วว่าเป็นธุรกิจของแขกอินเดีย มาทำที่พักที่นี่ไว้ ว่าแล้วก็ควักพาสปอร์ตให้ลงทะเบียน จากนั้น เราก็โดนเรียกเก็บเงินค่ามัดจำคีย์การ์ด (Key Card) ไว้ห้องละ 100 HKD ทริปนี้เปิดสองห้อง ก็เลยต้องจ่ายเงินมัดจำไว้ 200 เหรียญ โดยไม่มีเอกสารใดๆ ให้ บอกเราแค่ว่า วันเช็คเอ้าท์เอาคีย์การ์ด (Key Card) มาคืนก็จะคืนเงินมัดจำได้ เราลังเลๆ อยู่พักนึง ก็พยักหน้าหงึกๆ โอเค.. แล้วพ่อแขกโพกหัวก็พาพวกเราไปที่ห้อง เพื่อแนะนำวิธีใช้ คีย์การ์ด เปิด-ปิดประตู โน่น นี่ นั่น น้ำอุ่น น้ำร้อน Password WiFi อะไรต่อมิอะไร พอแขกจากไปแล้ว พวกเราก็ได้เวลาพักผ่อน สักแพร๊บ...ก่อนออกไปหาอะไรใส่ท้อง มื้อแรกของฮ่องกงกัน

โปรดติดตามต่อ ตอนที่ 10...