古时代，在北方的边塞住着一个老人。一天，他养的一匹马不见了，找了好久也没有找到，邻居们都来安慰他。没想到老人却一点儿不着急，也不悲伤，反而说：“可能是好事呢！”
过了几个月，那匹丢了的马又回来了， 而且后面还跟着一匹骏马。邻居们都来祝贺，可是老人并没有表现出特别高兴的样子，说：“不必太高兴，这也许是件坏事呢！”
几天后，老人的儿子出去骑马的时候、不知道为什么，马好像疯了一样，拼命地跑。儿子控制不了，从马背上摔了下来，结果把腿摔断了。邻居们听说了，都来看望他的儿子，并且安慰老人。老人说：“谢谢你们。但我是这样想的：虽然这是件祸事，但说不定又会给我们带来福气呢!”
不久,战争爆发了,年轻力壮的人都被抓去当兵,老人的儿子因为腿上有伤,就不用上战场了,他因此保住了一条性命.从那儿以后, 父子俩过上了平静的生活.
后来,便有了 “塞翁失马,安知非福”的说法. 意思是说边赛上的老人丢了一匹马, 怎么知道它不是好事呢? 很多时候就是这样,没有绝对的好事,也没有绝对的坏事.
(据 准南子. 人间训 )
生词:翁 wēng ผู้เฒ่า, ชายแก่
边塞 biān-sài ชายแดน
养 yăng เลี้ยง (สัตว์)
匹 pī ลักษณะนามของม้า (ตัว)
安慰 ān-wèi ปลอบใจ
悲伤 bēi-shāng เศร้าเสียใจ
反而 făn’ér ในทางตรงกันข้าม, กลับกัน
骏马 jùn-mă ม้าลักษณะดี งามองอาจ
祝贺 zhù-hè อวยพร, แสดงความยินดีด้วย
拼命 pīn-mìng สุดชีวิต
控制 kòng-zhì ควบคุม
摔 shuāi หก, ล้ม, ตก (ลงมา)
断 duàn หัก, แตก
看望 kàn-wàng เยี่ยมเยือน
祸事 huò-shì อุบัติเหตุ
战争 zhàn-zhēng สงคราม, การรบ
爆发 bào-fā ปะทุขึ้นมา, พลุ่งพล่านขึ้นมา
年轻力壮 nián-qīng-lì-zhuàng อายุเยาว์และแข็งแกร่งกำยำ
抓 zhuā จับ
当兵 dāng-bīng ไปเป็นทหาร
战场 zhàn-chăng สนามรบ
保 băo รักษาไว้
性命 xìng-mìng ชีวิต
绝对 juè-duì เด็ดขาด
จากหนังสือเรียน 阅读与写作教程[I] 初级
ด้านล่างต่อไปนี้ ผู้เขียนคัดลอกมาจากหนังสือ
มังกรสอนใจ เข้าใจว่าเป็นนิทานเรื่องเดียวกันค่ะ
ผู้เฒ่าซ่าย เสียม้า
ผู้เฒ่าซ่าย เป็นคนที่เข้าใจโลกและชีวิตมากคนหนึ่ง เขามีความเห็นว่า เรื่องราวบนโลกนี้ไม่มีอะไรที่เป็นโชคดีโดยเด็ดขาดและก็ไม่มีอะไรที่เป็นโชคร้ายโดยสิ้นเชิง ทุกอย่างจะต้องมองทั้งสองด้านเสมอ ดังนั้น เมื่อเขาพบกับเคราะห์ร้ายก็ไม่เศร้าโศก เมื่อพบกับโชคดีก็ไม่ดีอกดีใจจนเกินไป มีท่าทีต่อเรื่องต่างๆ ที่ตนประสบพบด้วยความสงบนิ่ง
มีอยู่วันหนึ่ง ม้าตัวหนึ่งของเขาวิ่งหายไป เพื่อนฝูงของเขาเมื่อรู้ข่าวต่างก็พากันมาเยี่ยมปลอบใจเขา แต่ผู้เฒ่าซ่ายกลับตอบว่า “ขอบคุณทุกท่านที่มีน้ำใจแต่ทว่าข้าพเจ้าไม่รู้สึกเสียใจด้วยเรื่องนี้ เสียม้าไปแล้วไม่แน่อาจเป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่งก็ได้”
ผ่านไปไม่กี่วัน เจ้าม้าตัวนั้นได้กลับมาเอง และยังพาม้าพันธุ์ดีอันล้ำค่ามาด้วยอีก 1 ตัว เพื่อนฝูงเมื่อทราบข่าวต่างพากันมาแสดงความยินดี แต่เขาพูดว่า “ไม่มีอะไรที่มีคุณค่าจนจำเป็นต้องแสดงความยินดี ได้ม้ามาอีกตัว ไม่แน่อาจเป็นคราวเคราะห์อย่างหนึ่งก็ได้”
ลูกชายของผู้เฒ่าซ่ายชอบม้าพันธุ์ดีตัวนั้นมาก มักขี่ออกไปเที่ยวเล่นเสมอ ม้าตัวนั้นก็วิ่งเร็วมาก มีอยู่คราวหนึ่ง ลูกชายของผู้เฒ่าซ่ายตกจากหลังม้าจนขาพิการข้างหนึ่ง เพื่อนฝูงของผู้เฒ่าซ่ายทราบข่าวนี้ ต่างพากันมาแสดงความเสียใจกับเขา ผู้เฒ่าซ่ายกลับพูดตอบเพื่อนๆ ด้วยท่าทีสงบเยือกเย็นอย่างยิ่งว่า
“ขาพิการไปข้างหนึ่ง ถึงที่สุดแล้ว เป็นเรื่องเคราะห์ร้ายหรือโชคดี ยังตัดสินยาก”
ต่อมาภายหลังไม่นาน เกิดสงครามระหว่างประเทศจีนกับชนเผ่าหู ชายฉกรรจ์ทั้งประเทศต่างก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารปกป้องประเทศ สงครามคราวนั้นรบกันอย่างดุเดือดติดพันยาวนาน แต่ลูกชายของผู้เฒ่าซ่ายเนื่องจากขาพิการจึงไม่ต้องไปเป็นทหาร พำนักอยู่ในบ้านดำเนินชีวิตอย่างสงบสุข
สาธุชนทั้งหลาย...
สรรพสิ่งในโลกล้วนไม่เที่ยง มีขึ้นมีลงอยู่ตลอดเวลา มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ สรรเสริญ นินทา สุข ทุกข์ โลกธรรมทั้ง 8นี้ ต่างก็หมุนเวียนเปลี่ยนไป โบราณจึงบอกว่า “เมื่อเจอเรื่องดีใจก็ให้ยิ้มเพียงมุมปากเดียว อย่าถึงกับห้วเราะฮาๆ ไม่อย่างนั้น ถึงคราวพบเรื่องเสียใจจะต้องร้องไห้โฮๆ”และเมื่อเราพบความยากลำบาก ก็ขออย่าท้อถอย ให้ถือคติว่า ยิ่งมืดยิ่งดึก ยิ่งดึกก็ยิ่งใกล้สว่าง กัดฟันทำงานค่อยๆ แก้ปัญหาไปทีละเปลาะด้วยใจที่เยือกเย็น มั่นคง ยึดมั่นความดี มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง สุดท้ายปัญหาก็จะคลี่คลายไป เรื่องร้ายจะกลายเป็นดีในที่สุด
ภูเขาศิลาล้วนย่อมตั้งมั่น ไม่หวั่นไหวเพราะแรงลมฉันใด ผู้ที่ทำนิพพานให้แจ้งแล้ว ก็ย่อมมีจิตตั้งมั่น ไม่หวั่นไหวในโลกธรรมทั้งหลายฉันนั้น (พุทธพจน์)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น