Chinese2u.blogspot.com

7/01/2556

การกลายเสียงวรรณยุกต์ 变调

การกลายเสียงวรรณยุกต์ 变调

การกลายเสียงวรรณยุกต์เสียงสาม
1. เมื่อพยางค์เสียงสามอยู่ติดกันสองพยางค์ จะต้องเปลี่ยนการออกเสียงวรรณยุกต์ของพยางค์หน้า
    เป็นเสียงสอง เช่น

   你好 (Nĭ hăo หนี่ห่าว) ต้องเปลี่ยนการออกเสียงเป็น Ní hăo หนีห่าว
   很好 (Hěn hăo เหิ่นห่าว) ต้องเปลี่ยนการออกเสียงเป็น Hén hăo เหินห่าว เป็นต้น
2. เมื่อพยางค์เสียงสามอยู่หน้าพยางค์เสียงหนึ่ง เสียงสอง เสียงสี่ และเสียงเบา
   จะต้องออกเสียง วรรณยุกต์ของพยางค์หน้าเพียงครึ่งหนึ่ง กล่าวคือ จะกดเสียงลงต่ำ
   โดยไม่ยกระดับเสียงขึ้นในช่วงท้ายพยางค์ การออกเสียงลักษณะนี้ เรียกว่า
   “การออกเสียงสามครึ่งเสียง”ตัวอย่างเช่น คำว่า
老师 lăoshī
很难 hěn nán
很大 hěn dà
我们 wǒmen

3. สำหรับเครื่องหมายกำกับวรรณยุกต์ยังคงรูปวรรณยุกต์เสียงสาม “˅”ตามเดิม

การกลายเสียงของคำว่า “一”(yī อี = หนึ่ง)

เดิมที “一”เป็นคำที่มีวรรณยุกต์เสียงหนึ่ง

1. เมื่อต้องการอ่านคำว่า “一”ที่ปรากฏโดยลำพัง หรือนับจำนวน “หนึ่ง” หรืออ่านตัวเลข “หนึ่ง”
    ให้ออกเสียงว่า “ yī (อี)” ตามเดิม

2. หากคำว่า “一”ปรากฏอยู่หน้าพยางค์เสียงสี่ ให้เปลี่ยนเสียงวรรณยุกต์ของคำนี้เป็นเสียงสอง
    อ่านออกเสียงว่า “ yí (อี๋)”
   เช่น 一定 yī dìng ให้อ่านออกเสียงเป็น yí dìng (อี๋ติ้ง)

3. หาก “一”ปรากฏอยู่หน้าพยางค์เสียงหนึ่ง เสียงสอง หรือเสียงสาม
   ให้เปลี่ยนเสียงวรรณยุกต์ของคำนี้เป็นเสียงสี่ อ่านออกเสียงเป็น “ yì (อี้) ”
   ตัวอย่าง
   เมื่ออยู่หน้าพยางค์เสียงหนึ่ง 一天 yī tiān ให้ออกเสียงเป็น yì tiān (อี้เทียน)
   เมื่ออยู่หน้าพยางค์เสียงสอง 一年 yī nián อี้เหนียน ให้ออกเสียงเป็น yì nián (อี้เหนียน)
   เมื่ออยู่หน้าพยางค์เสียงสาม 一起 yī qĭ ให้ออกเสียงเป็น yì qĭ (อี้ฉี่)

การกลายเสียงของคำว่า “不”( bù ปุ้ = ไม่)

“不” เมื่ออยู่หน้าพยางค์เสียงหนึ่ง เสียงสองและเสียงสาม ให้ออกเสียงคงเดิม เช่น
不高 bù gāo
不忙 bù máng
不好 bù hăo

แต่เมื่อคำว่า “不”ปรากฏอยู่หน้าพยางค์เสียงสี่ ให้เปลี่ยนเสียงวรรณยุกต์ของคำนี้เป็นเสียงสอง
อ่านว่า “bú เช่น

不客气 bù kè qi (ปู้เค่อชี่) ให้ออกเสียงเป็น 不bú kè qi (ปู๋เค่อชี่)

การออกเสียงพยางค์ที่ผสานเสียงกับสระ “er” ท้ายพยางค์ 儿化韵
เมื่อปรากฏสระเสียงพิเศษ “er” อยู่ด้านหลังสระอื่น และเกิดการผสานเสียงเข้ากับเสียงพยัญชนะของพยางค์ด้านหน้ากลายเป็นพยางค์เดียวกัน ลักษณะการออกเสียงแบบนี้เรียกว่า “儿化 (èr huà)”
การออกเสียง 二化 จะต้องงอลิ้นขึ้นตรงท้ายพยางค์ ส่วนการเขียนสัทอักษร (เสียงอ่าน) เพื่อแสดงเสียงดังกล่าว จะต้องเพิ่ม “r” ตรงท้ายพยางค์เดิม และหากต้องการเขียนคำที่มีลักษณะการออกเสียงเช่นนี้ด้วยตัวอักษรจีน จะต้องเขียนตัว “儿” เพิ่มไว้ด้านหลัง
เช่น
    nă + èr = năr    哪 + 儿   = 哪儿
    zhè + èr = zhèr    这 + 儿 = 这儿

ขอขอบพระคุณ
แบบเรียนภาษาจีนพื้นฐานชุดสัมผัสภาษาจีน
体验汉语基础教程1 [泰语版]

วรรณยุกต์ 声调

วรรณยุกต์ 声调

1． เสียงวรรณยุกต์ 声调
เสียงวรรณยุกต์ คือการเปลี่ยนแปลงของระดับเสียงสูงต่ำในการออกเสียง
เสียงวรรณยุกต์ในภาษาจีนกลางมีทั้งหมด 4 เสียง ได้แก่

เสียงหนึ่ง “ — ” 阴平 คล้ายกับเสียงสามัญในภาษาไทย แต่ออกเสียงสูงกว่าและลากเสียงยาวกว่าเล็กน้อย
เสียงสอง “ ̸ ” 阳平 คล้ายกับเสียงจัตวาในภาษาไทย แต่จะลากเสียงขึ้นสูงกว่าเล็กน้อย
เสียงสาม “ ˅ ” 上声 เป็นเสียงวรรณยุกต์ที่ต้องกดเสียงลงต่ำก่อน แล้วจึงลากเสียงให้สูงขึ้นตอนหลัง ในช่วงที่กดเสียงลงต่ำ จะออกเสียงใกล้เคียงกับ เสียงเอก ในภาษาไทย
เสียงสี่ “ \ ” 去声 คล้ายกับเสียงโทในภาษาไทย แต่จะออกเสียงสั้น และจบเสียงเร็วกว่า

เครื่องหมายกำกับเสียงวรรณยุกต์ทั้งสี่นี้ จะวางไว้บนเสียงสระหลักของพยางค์
พยางค์ที่มีเสียงวรรณยุกต์ต่างกัน จะแสดงถึงความหมายที่ต่างกันไปด้วย เช่น

mā 妈 ออกเสียง “มา” แปลว่า แม่
má 麻 ออกเสียง “ม๋า” แปลว่า ปอ, ป่าน
mă 马 ออกเสียง “หม่า” แปลว่า ม้า
mà 骂 ออกเสียง “ม่า” แปลว่า ด่า

2. เสียงเบา 轻声
เสียงเบา หมายถึง เสียงที่เปล่งออกมาต่อจากพยางค์ก่อนหน้านั้นอย่างกระชั้นชิด มีลักษณะการออกเสียงสั้นและเบากว่าเสียงทั่วไป เสียงเบาที่อยู่หลังวรรณยุกต์เสียงหนึ่ง เสียงสอง และเสียงสาม จะออกเสียงต่ำต่อเนื่องจากเสียงวรรณยุกต์ก่อนหน้า ส่วนเสียงเบาที่อยู่หลังวรรณยุกต์เสียงสาม จะออกเสียงสูงขึ้นจากระดับเสียงของพยางค์หน้าเล็กน้อย เช่น

妈妈 māma มาหม่ะ แม่
爷爷 yéye เย๋เย ปู่
奶奶 năinai ไหน่ไน ย่า
爸爸 bàba ป้าปะ พ่อ

ขอขอบพระคุณ
แบบเรียนภาษาจีนพื้นฐานชุดสัมผัสภาษาจีน
体验汉语基础教程1 [泰语版]

6/30/2556

语音 การออกเสียงภาษาจีน

语音 การออกเสียงภาษาจีน

音节 พยางค์
พยางค์ในภาษาจีนประกอบขึ้นจากส่วนประกอบสามส่วน ได้แก่
เสียงพยัญชนะต้น เสียงสระ และเสียงวรรณยุกต์ เช่น
                  你 Nĭ
                  N คือเสียงพยัญชนะต้น
                  i คือเสียงสระ และ
                  ˅ คือเสียง วรรณยุกต์

声母 เสียงพยัญชนะต้น
เสียงพยัญชนะต้นในภาษาจีนมีทั้งหมด 21 เสียง สามารถแบ่งตามตำแหน่งการออกเสียงได้
เป็น 6 กลุ่มดังนี้

韵母 เสียงสระ
เสียงสระในภาษาจีนมีทั้งหมด 38 เสียง แบ่งออกเป็น 5 กลุ่ม ได้แก่
สระเสียงเดี่ยว สระประสมสองเสียง สระประสมสามเสียง สระเสียงนาสิกและสระเสียงพิเศษ
ทั้งนี้ระบบเสียงภาษาจีนได้รวมเอาเสียงพยัญชนะท้าย (เสียงสะกด) ไว้ในเสียงสระ เช่น
เสียง n ซึ่งสามารถเทียบได้กับเสียง สะกดแม่กน และ ng เทียบได้กับเสียงสะกดแม่กง ในภาษาไทย

1. สระเสียงเดี่ยว 单韵母 ได้แก่

2. สระประสมสองเสียง 复韵母 ได้แก่

3. สระประสมสามเสียง 三重韵母 ได้แก่

4. สระเสียงนาสิก 鼻韵母 ได้แก่

5．สระเสียงพิเศษ 特殊韵母 ได้แก่ er (เออร์)

ขอขอบพระคุณ

แบบเรียนภาษาจีนพื้นฐานชุดสัมผัสภาษาจีน

体验汉语基础教程1 [泰语版]

天知道 ไม่รู้สิ

สำนวนจีน 天知道
天知道 Tiān zhī dao [เทียนจือเตา = ไม่รู้สิ](คงมีแต่ฟ้าเท่านั้นที่จะรู้)

ตัวอย่างประโยค 对话一 บทสนทนา 1

A: 他们俩为什么离婚？
    Tā men liă wèi shén me lí hūn?
    ทาเมินเหลี่ยเว่ยเสิ่นเมอหลีฮุน?
    พวกเขา 2 คนทำไมถึงหย่ากัน

B: 天知道
    Tiān zhī dao
    เทียนจือเตา = ไม่รู้สิ

对话二 บทสนทนา 2

A: 你知道为什么她生气了？
     Nǐ zhī dào wèi shén me tā shēng qì le?
     หนี่จือเต้าเว่ยเสิ่นเมอทาเซิงชี่เลอ
     = คุณรู้ไหมทำไมเธอถึงได้โกรธ

B：天知道，可能她吃醋了
     Tiān zhī dao, kĕ néng tā chī cù le
     เทียนจือเตา เข่อเหนิงทาชือชู่เลอ
     = ไม่รู้สิ เป็นไปได้ว่าเธอคงหึง

ติดตามสำนวนอื่นๆ เพิ่มเติมได้จาก
ดีวีดีเพื่อสื่อการเรียนการสอนภาษาจีน
ชุด "50 สำนวนจีนฮิตติดปาก"

好主意: เป็นความคิดที่ดี

สำนวนจีน 好主意
好主意 Hăo zhǔ yì [หาวจู่อี้ = เป็นความคิดที่ดี]

ตัวอย่างประโยค

对话一 บทสนทนา 1

A: 咱们去看电影吧！
     Zán men qù kàn diàn yǐng ba!
     จั๋นเมินชวี่คั่นเตี้ยนอิ่งปะ
      = พวกเราไปดูหนังกันเถอะ

B: 好主意
    Hăo zhǔ yì
    หาวจู่อี้
    = เป็นความคิดที่ดี

对话二 บทสนทนา 2

A: 明天咱们一起去参观博物馆吧！
    Míng tiān zán men yì qǐ qù cān guān bó wù guăn ba!
    หมิงเทียนจั๋นเมินอิ้ฉี่ชวี่ชันกวนป๋ออู้กว่านปา
    = พรุ่งนี้พวกเราไปชมพิพิธภัณฑ์กันเถอะ

B: 好主意 Hăo zhǔ yì
    หาวจู่อี้
= เป็นความคิดที่ดี