วรรณยุกต์ 声调
1． เสียงวรรณยุกต์ 声调
เสียงวรรณยุกต์ คือการเปลี่ยนแปลงของระดับเสียงสูงต่ำในการออกเสียง
เสียงวรรณยุกต์ในภาษาจีนกลางมีทั้งหมด 4 เสียง ได้แก่
เสียงหนึ่ง “ — ” 阴平 คล้ายกับเสียงสามัญในภาษาไทย แต่ออกเสียงสูงกว่าและลากเสียงยาวกว่าเล็กน้อย
เสียงสอง “ ̸ ” 阳平 คล้ายกับเสียงจัตวาในภาษาไทย แต่จะลากเสียงขึ้นสูงกว่าเล็กน้อย
เสียงสาม “ ˅ ” 上声 เป็นเสียงวรรณยุกต์ที่ต้องกดเสียงลงต่ำก่อน แล้วจึงลากเสียงให้สูงขึ้นตอนหลัง ในช่วงที่กดเสียงลงต่ำ จะออกเสียงใกล้เคียงกับ เสียงเอก ในภาษาไทย
เสียงสี่ “ \ ” 去声 คล้ายกับเสียงโทในภาษาไทย แต่จะออกเสียงสั้น และจบเสียงเร็วกว่า
เครื่องหมายกำกับเสียงวรรณยุกต์ทั้งสี่นี้ จะวางไว้บนเสียงสระหลักของพยางค์
พยางค์ที่มีเสียงวรรณยุกต์ต่างกัน จะแสดงถึงความหมายที่ต่างกันไปด้วย เช่น
mā 妈 ออกเสียง “มา” แปลว่า แม่
má 麻 ออกเสียง “ม๋า” แปลว่า ปอ, ป่าน
mă 马 ออกเสียง “หม่า” แปลว่า ม้า
mà 骂 ออกเสียง “ม่า” แปลว่า ด่า
2. เสียงเบา 轻声
เสียงเบา หมายถึง เสียงที่เปล่งออกมาต่อจากพยางค์ก่อนหน้านั้นอย่างกระชั้นชิด มีลักษณะการออกเสียงสั้นและเบากว่าเสียงทั่วไป เสียงเบาที่อยู่หลังวรรณยุกต์เสียงหนึ่ง เสียงสอง และเสียงสาม จะออกเสียงต่ำต่อเนื่องจากเสียงวรรณยุกต์ก่อนหน้า ส่วนเสียงเบาที่อยู่หลังวรรณยุกต์เสียงสาม จะออกเสียงสูงขึ้นจากระดับเสียงของพยางค์หน้าเล็กน้อย เช่น
妈妈 māma มาหม่ะ แม่
爷爷 yéye เย๋เย ปู่
奶奶 năinai ไหน่ไน ย่า
爸爸 bàba ป้าปะ พ่อ
1． เสียงวรรณยุกต์ 声调
เสียงวรรณยุกต์ คือการเปลี่ยนแปลงของระดับเสียงสูงต่ำในการออกเสียง
เสียงวรรณยุกต์ในภาษาจีนกลางมีทั้งหมด 4 เสียง ได้แก่
เสียงหนึ่ง “ — ” 阴平 คล้ายกับเสียงสามัญในภาษาไทย แต่ออกเสียงสูงกว่าและลากเสียงยาวกว่าเล็กน้อย
เสียงสอง “ ̸ ” 阳平 คล้ายกับเสียงจัตวาในภาษาไทย แต่จะลากเสียงขึ้นสูงกว่าเล็กน้อย
เสียงสาม “ ˅ ” 上声 เป็นเสียงวรรณยุกต์ที่ต้องกดเสียงลงต่ำก่อน แล้วจึงลากเสียงให้สูงขึ้นตอนหลัง ในช่วงที่กดเสียงลงต่ำ จะออกเสียงใกล้เคียงกับ เสียงเอก ในภาษาไทย
เสียงสี่ “ \ ” 去声 คล้ายกับเสียงโทในภาษาไทย แต่จะออกเสียงสั้น และจบเสียงเร็วกว่า
เครื่องหมายกำกับเสียงวรรณยุกต์ทั้งสี่นี้ จะวางไว้บนเสียงสระหลักของพยางค์
พยางค์ที่มีเสียงวรรณยุกต์ต่างกัน จะแสดงถึงความหมายที่ต่างกันไปด้วย เช่น
mā 妈 ออกเสียง “มา” แปลว่า แม่
má 麻 ออกเสียง “ม๋า” แปลว่า ปอ, ป่าน
mă 马 ออกเสียง “หม่า” แปลว่า ม้า
mà 骂 ออกเสียง “ม่า” แปลว่า ด่า
2. เสียงเบา 轻声
เสียงเบา หมายถึง เสียงที่เปล่งออกมาต่อจากพยางค์ก่อนหน้านั้นอย่างกระชั้นชิด มีลักษณะการออกเสียงสั้นและเบากว่าเสียงทั่วไป เสียงเบาที่อยู่หลังวรรณยุกต์เสียงหนึ่ง เสียงสอง และเสียงสาม จะออกเสียงต่ำต่อเนื่องจากเสียงวรรณยุกต์ก่อนหน้า ส่วนเสียงเบาที่อยู่หลังวรรณยุกต์เสียงสาม จะออกเสียงสูงขึ้นจากระดับเสียงของพยางค์หน้าเล็กน้อย เช่น
妈妈 māma มาหม่ะ แม่
爷爷 yéye เย๋เย ปู่
奶奶 năinai ไหน่ไน ย่า
爸爸 bàba ป้าปะ พ่อ
ขอขอบพระคุณ
แบบเรียนภาษาจีนพื้นฐานชุดสัมผัสภาษาจีน
体验汉语基础教程1 [泰语版]
แบบเรียนภาษาจีนพื้นฐานชุดสัมผัสภาษาจีน
体验汉语基础教程1 [泰语版]
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น