เรื่องของ 出

出 chū ชู = ออก
出去 chū qù ออกไป
出来 chū lái ออกมา
出生 chū shēng  เกิด เช่น 我出生在泰国 ฉันเกิดที่เมืองไทย
出口 chū kŏu ทางออก คำนี้เจอบ่อยๆ ที่ป้ายหน้าประตูทางออกต่างๆ และมักจะมีภาษาอังกฤษนำมาก่อน เช่น Exit 出口
出入 chū rù เข้าและออก เช่น ในคำอวยพร “出入平安 chū rù ping ān”  เข้าและออกโดยสวัสดิภาพ (ปลอดภัยทั้งไปทั้งกลับ)
出发 chū fā ออกเดินทาง
出门 chū mén ออกจากบ้าน  เราไม่ใช้ 出家 chū jiā นะคะ ถึงแม้ 出 จะแปลว่า ออก และ 家 จะแปลว่า บ้าน เพราะคำว่า 出家 chū jiā  หมายถึง การออกบวช ค่ะ

แบบฝึกหัดคัดจีน สำหรับเด็กอนุบาล [1]

สำหรับน้องๆ อนุบาลที่เพิ่งเรียนภาษาจีน และอยากหัดคัดลายมือภาษาจีน ลองโหลดรูปด้านล่าง แล้วไป หัดคัดดูนะคะ มีเส้นประ ให้ด้วยค่ะ
เหมาะสำหรับ น้องๆ อนุบาล 1-2-3 นะคะ

วันนี้เรามาดูเรื่องตัวเลขกันก่อนนะคะ 一 , 二 , 三, 五

จากหนังสือ CHILD'S PLAY Chinese
有趣的华文

ใช้ 作 (zuò) หรือใช้ 做 (zuò)

ใช้ 作 (zuò)  หรือใช้ 做(zuò) 

สองคำนี้ออกเสียงเหมือนกันในภาษาจีนกลางว่า zuò จั้ว  และความหมายก็ใกล้คียงกันมาก บางครั้งใช้แทนกันได้ จึงมีคนจำนวนไม่น้อยรู้สึกสับสน แม้กระทั่งคนจีนเจ้าของภาษาเอง
ตัวหนังสือ 作 เก่าแก่มากๆ มีประวัติยาวนานไม่ต่ำกว่า 2,500 ปี ส่วนตัวหนังสือ 做 ถูกประดิษฐ์ขึ้นมาใช้ทีหลัง (ไม่เกิน 1,000 ปี
เพื่อช่วยให้ผู้อ่านรู้จักกับคำศัพท์ตายตัว รวมทั้งความนิยมในการใช้ 作 กับ做 ต่อไป
อาจารย์เหยินจิ่งเหวิน ได้อธิบายความหมายทั้งหมด ไว้ในหนังสือจุ๊กจิ๊กจอจีนอย่างละเอียด ขอยกตัวอย่างมาเพียงบางส่วนดังนี้
ความหมายของ 作 และ做
作: 
1. ลุกขึ้น, เริ่ม, ก่อให้เกิด เช่น
振作(zhènzuò เจิ้นจั้ว = ปลุกเร้าให้ใจฮึกเหิม)
发作 (fāzuò ฟาจั้ว = กำเริบ, ออกฤทธิ์, เกิดโทสะ)
作战 (zuòzhàn จั้วจั้น = รบ, สู้รบ)
作乱 (zuòluàn จั้วล่วน = ก่อกบฏ, ก่อการจลาจล)
作祟 (zuòsuì จั้วซุ่ย = ก่อกวน, ทำร้าย, เล่นตุกติก)
作恶 (zuò ’ è จั้วเอ้อ = ทำชั่ว)
2. กำหนด
3. ประพันธ์
4. ทำเป็น, แกล้ง
5. ทำหน้าที่เป็น, ถือเป็น
6. เกิด, เกิดขึ้น
做:
1. ผลิต
2. ประพันธ์, สร้างสรรค์งาน
3. ทำ, ดำเนินการ
4. จัดทำ, จัดงาน
5. ทำหน้าที่เป็น, ดำรงตำแหน่งเป็น
6. ใช้เป็น
7. คบกันเป็น
8. แกล้งทำเป็น

วิธีการใช้ 作 และ 做 มีบางส่วนทับซ้อนกันได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่เราต้องยอมรับ เพราะภาษาเป็นสิ่งที่สังคมร่วมกำหนด เช่น
作诗  =  做诗  (zuòshī จั้วซือ = แต่งกลอน)
作保  = 做保 (zuòbăo จั้วเป่า = เป็นผู้คำประกัน)
作主 = 做主 (zuòzhŭ  จั้วจู่  = ตัดสินใจด้วยตนเอง)
作戏 = 做戏 (zuòxì จั้วซี่ =  แสดง, เล่นละคร, ทำที)

เราพอจะสรุปวิธีการใช้ 作และ 做 ดังนี้
1. คำศัพท์ที่มีความหมายเกี่ยวข้องกับการลุกขึ้น เริ่ม ก่อให้เกิด เกิดขึ้น ซึ่งส่วนใหญ่เป็นคำศัพท์เก่าแก่นั้น ต้องใช้ 作 ใช้ 做 แทนไม่ได้ เช่น
振作(zhènzuò เจิ้นจั้ว = ปลุกเร้าให้ใจฮึกเหิม)
发作 (fāzuò ฟาจั้ว = กำเริบ, ออกฤทธิ์, เกิดโทสะ)
作战 (zuòzhàn จั้วจั้น = รบ, สู้รบ)
作乱 (zuòluàn จั้วล่วน = ก่อกบฏ, ก่อการจลาจล)
作祟 (zuòsuì จั้วซุ่ย = ก่อกวน, ทำร้าย, เล่นตุกติก)
作恶 (zuò ’ è จั้วเอ้อ = ทำชั่ว)
作壁上观 (zuòbìshàngguān จั้วปี้ซ่างกวน = นิ่งดูดาย)
日出而作 (rìchū ‘ érzuò ยื่อชูเอ๋อร์จั้ว = ตื่นนอนทำงานแต่เช้า

เครดิต หนังสือ จุ๊กจิ๊กจอจีน
ของอาจารย์เหยินจิ่งเหวิน

不同等对待 การเลือกปฏิบัติ

“การเลือกปฏิบัติ” 怎么翻译 แปลอย่างไร

นักเรียน : ครูครับ “การเลือกปฏิบัต” พวกผมแปลว่า “选择的做法” xuăn zé de zuò fă ถูกต้องไหมครับ?

ครู ：       นักเรียนแปลไม่ถูกต้องเลยค่ะ

นักเรียน：ถ้าแปลว่า “选择性的执行”xuăn zé xìng de zhí xíng ได้ไหมครับ

ครู：         ต้องแปลว่า “不同等对待” bù tóng dĕng duì dài จึงจะสื่อความหมายได้ถูกต้องนะคะ

นักเรียน:   ทำไมแปลยากจังละครับ แล้วคำว่า “对待”duìdài หมายความว่าอะไรครับ

ครู：         หมายความว่า “ปฏิบัติ” ค่ะ คือคำว่า “执行”zhí xíng ในภาษาจีน มักหมายถึงการปฏิบัติตามหลักการหรือกฏหมายเป็นต้น คำว่า “对待”จึงจะหมายถึงการปฏิบัติหรือการกระทำต่อคนค่ะ ทีนี้นักเรียนลองแปลประโยค “เธอทำกับเพื่อนอย่างนี้ได้อย่างไร” สักหน่อยซิ

นักเรียน :   แปลว่า “你怎么可以这样对待朋友？ ครับ

จากห้องเรียนวิชาแปล 翻译室
โดย 知之/จือจือ
หนังสือ 汉语双语 จีน ไทยสองภาษา 

中国的传统服饰 เสื้อผ้าจีนโบราณ

中国的传统服饰 เสื้อผ้าจีนโบราณ

ทุกๆ ชนชาติมีเสื้อผ้าอันเป็นเอกลักษณ์ ซึ่งแสดงถึงความเป็นมาทางวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ ประเทศจีนเองก็มีเสื้อผ้าโบราณเช่นเดียวกัน

เสื้อผ้าชาวจีนถึงจุดเปลี่ยนที่น่าสนใจในสมัยราชวงศ์ฮั่น (202 ปีก่อนคริสต์ศักราช = คริสต์ศักราช 220)  ในช่วงนี้กระบวนการทอผ้า การย้อม การเย็บปักถักร้อยมีการพัฒนาอย่างรวดเร็ว สิ่งนี้กระตุ้นให้มีการเปลี่ยนแปลงในด้านการประดับตกแต่งเสื้อผ้าจีน ต่อมาในแต่ละราชวงศ์ได้มีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบและเอกลักษณ์ของเสื้อผ้าตามแบบฉบับของตน

เสื้อผ้าจีนในสมัยโบราณคือเครื่องบ่งบอกถึงสถานะ ใช้แสดงถึงสถานะทางการเมืองและสังคมของแต่ละบุคคล ซึ่งมีกฏเกณฑ์และข้อจำกัดในเรื่องเสื้อผ้า รูปแบบ สี และวิธีการตัดเย็บ ทุกคนจะมีสถานะแน่ชัดจากเสื้อผ้าที่สวมใส่ตั้งแต่จักรพรรดิไปจนถึงชาวนาผู้ยากไร้ และไม่มีผู้ใดสามารถก้าวข้ามสิทธิของตนเองไปได้ ดังเช่น สีเหลือง เป็นสัญลักษณ์ที่แสดงถึงสีของแผ่นดิน ดังนั้นการสวมใส่เสื้อผ้าสีเหลือง จึงหมายถึง “ผู้เป็นเจ้าของแผ่นดินและปกครองประเทศ” ด้วยเหตุนี้ เสื้อผ้าสีเหลืองจึงสามารถใส่ได้เฉพาะจักรพรรดิองค์เดียวเท่านั้น ในทางตรงกันข้าม คนธรรมดาสามัญได้รับการอนุญาตให้ใส่เสื้อผ้าที่ทำจากผ้าลินิน และย้อมเป็นโทนสีน้ำตาลซึดๆ เท่านั้น


กี่เพ้า เสื้อแจ็กเกตแบบจีน และเสื้อคลุมยาว
เสื้อผ้าของจีนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในปัจจุบันคือ กี่เพ้า 旗袍 (qí páo – ฉีผาว) และเสื้อแจ็กเกตแบบจีน กับเสื้อคลุมยาว หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า เสื้อคลุมยาวแบบจีน 长袍马褂 (cháng páo mă guà – ฉางผาวหม่ากว้า) จากการศึกษาว่าชาวจีนเคยแต่งตัวอย่างไรนั้น ทำให้เราเข้าใจวัฒนธรรมทั่วไปของชาวจีนมากยิ่งขึ้น

กี่เพ้าปรากฏครั้งแรกช่วงแมนจูรุกรานจีนในศตวรรษที่ 17 เวลานั้นผู้หญิงทุกคนถูกบังคับให้สวมกี่เพ้า ช่วงแรกชุดกี่เพ้าจะเรียบง่าย หลวม และแตกต่างจากปัจจุบันมาก แต่เมื่อถึงปลายสมัยราชวงศ์ชิง (1644 – 1911) แขนเสื้อและเอวของกี่เพ้าแคบลง

การเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ของชุดกี่เพ้าเกิดขึ้นในช่วงปี คศ. 1940 – 1949 เพราะได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมตะวันตก ทำให้ชุดกี่เพ้ามีขนาดเล็กลงเพื่อเน้นสัดส่วนของผู้หญิงมากขึ้น ปัจจุบันผู้หญิงทั่วโลกนิยมใส่ชุดกี่เพ้าในพิธีการต่างๆ และมักจะใช้เป็นชุดราตรีและชุดแต่งงานอีกด้วย
ผู้ชายในสมัยราชวงศ์ชิงจะสวมชุดประจำชาติแบบโบราณ ที่พบเห็นทั่วไปคือ เสื้อแจ๊กเกตแบบจจีน และเสื้อคลุมยาว ซึ่งยังคงพบเห็นได้ในปัจจุบัน เนื่องจากได้รับความนิยมจากชาวตะวันตกเป็นอย่างมาก

ขอบพระคุณข้อมูลจากหนังสือ สวัสดีหนีห่าว 7